Korkmanıza yer yok kaçınılmaz son bu. Bilinçlerimiz sinir sistemimiz ve hafızamızdan ibaret. Elbette toprakla buluştuğunda yok olcakaktır. Ölümsüzlüğün sırrı var; unutulmamak! Bedenleriyle yanımızda bulunmasalar da varlıklarını hissediyoruz. Bu korkunuzun altında yatan korku, doğaya ve insanlığa faydalı olmamak, değişim yaratmamak olabilir.Ölüp yok olmaktan korkuyorum. Ölüm korkusu değil de öldükten sonra bilincimin yok olmasından çok korkuyorum. Tamamen yok olup bilincimin kapanmasındansa cehenneme gitmeyi ya da arafta kalmayı bile tercih edebilirim
Sosyallesme korkum var. Ama klasik anlamda degil.
Her sosyallestigimde isler genelde iyi gidiyor.
Ama icsel yolculuga meyilli tabiatim, sosyal ortamlarda gereksiz bir merak unsuru olusturuyor. Duygularimi belli etmedigim icin de insanlar fazla ilgiden rahatsiz oldugumu anlamiyorlar. Cunku onlari eglendirme ve hosca vakit gecirtme refleksim de var. Savunma gibi calisiyor
Hem insanlari sevip hem onlardan ayni anda bikiyorum.
Oglak burcunun soguk ve mesafeli tarafini almis biri olarak, yukselenim ikizlerin de sokulgan ve iletisim meraklisi tarafi ile sanirim surekli imtihan oluyorum.
Beni evden zorla cikaran, bazen evde yokum tribine girsem de cama tas atan vefali, olgun, dul, manyak arkadaslarimla gucbela biryerlere gittigimizde, eglendikten sonra eve gelirken eve girmek bile istemiyorum. Eglence daha yeni baslamis oluyor benim icin. Bi keresinde 36 saat eve gelmemistim.
Boyle giderse koruyucu melegime baya is dusecek gibime geliyor
Fobilerimiz de korkularımız değil midir zaten ? .Konuyu açan kisi korkularimizi bulalim derken fobilerimizi kastetmemis ama konu o yonde evrilmis...
Insanin kendisiyle yuzlesmesi, farkindaligini artirmasi kolay degil tabii ki..
Ben soyle bir ornek verecegim, mukemmelliyetcilik yetersizlik korkusunun maskesidir mesela
Ben sessizlikten çok korkuyorum. Özellikle geceyse... :hang:
Ben de karanlıktan korkuyorum boş olduğunu bilsem sorun yok da bazı şeyleri net görmek istemiyorum.
Senin yerinde kim olsa korkardı herhalde. Bende de musallat yok ama zifiri karanlıktan ürkerim. Her zaman tahammül edemem. Uzun süre yalnız başına karanlıkta durmak zaten normal değil. Hassasiyet ve algılar fazlaysa ya da kötü deneyimler yaşanmışsa rahatsızlık oranı gittikçe artar.Ben de karanlıktan korkuyorum boş olduğunu bilsem sorun yok da bazı şeyleri net görmek istemiyorum.