Korkularımızı bulmaya ne dersiniz ?

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan Lyusifer
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
Sosyallesme korkum var. Ama klasik anlamda degil.
Her sosyallestigimde isler genelde iyi gidiyor.

Ama icsel yolculuga meyilli tabiatim, sosyal ortamlarda gereksiz bir merak unsuru olusturuyor. Duygularimi belli etmedigim icin de insanlar fazla ilgiden rahatsiz oldugumu anlamiyorlar. Cunku onlari eglendirme ve hosca vakit gecirtme refleksim de var. Savunma gibi calisiyor

Hem insanlari sevip hem onlardan ayni anda bikiyorum.

Oglak burcunun soguk ve mesafeli tarafini almis biri olarak, yukselenim ikizlerin de sokulgan ve iletisim meraklisi tarafi ile sanirim surekli imtihan oluyorum.

Beni evden zorla cikaran, bazen evde yokum tribine girsem de cama tas atan vefali, olgun, dul, manyak arkadaslarimla gucbela biryerlere gittigimizde, eglendikten sonra eve gelirken eve girmek bile istemiyorum. Eglence daha yeni baslamis oluyor benim icin. Bi keresinde 36 saat eve gelmemistim.

Boyle giderse koruyucu melegime baya is dusecek gibime geliyor :unsure:
 
Ölüp yok olmaktan korkuyorum. Ölüm korkusu değil de öldükten sonra bilincimin yok olmasından çok korkuyorum. Tamamen yok olup bilincimin kapanmasındansa cehenneme gitmeyi ya da arafta kalmayı bile tercih edebilirim
Korkmanıza yer yok kaçınılmaz son bu. Bilinçlerimiz sinir sistemimiz ve hafızamızdan ibaret. Elbette toprakla buluştuğunda yok olcakaktır. Ölümsüzlüğün sırrı var; unutulmamak! Bedenleriyle yanımızda bulunmasalar da varlıklarını hissediyoruz. Bu korkunuzun altında yatan korku, doğaya ve insanlığa faydalı olmamak, değişim yaratmamak olabilir.

Benim öyle meselâ:
Korkum, dünya ve insanlığa faydalı, dünyayı değiştirmede yok olmak.
@Isobelzxc 'den analiz bekleniyor. :)
 
Sosyallesme korkum var. Ama klasik anlamda degil.
Her sosyallestigimde isler genelde iyi gidiyor.

Ama icsel yolculuga meyilli tabiatim, sosyal ortamlarda gereksiz bir merak unsuru olusturuyor. Duygularimi belli etmedigim icin de insanlar fazla ilgiden rahatsiz oldugumu anlamiyorlar. Cunku onlari eglendirme ve hosca vakit gecirtme refleksim de var. Savunma gibi calisiyor

Hem insanlari sevip hem onlardan ayni anda bikiyorum.

Oglak burcunun soguk ve mesafeli tarafini almis biri olarak, yukselenim ikizlerin de sokulgan ve iletisim meraklisi tarafi ile sanirim surekli imtihan oluyorum.

Beni evden zorla cikaran, bazen evde yokum tribine girsem de cama tas atan vefali, olgun, dul, manyak arkadaslarimla gucbela biryerlere gittigimizde, eglendikten sonra eve gelirken eve girmek bile istemiyorum. Eglence daha yeni baslamis oluyor benim icin. Bi keresinde 36 saat eve gelmemistim.

Boyle giderse koruyucu melegime baya is dusecek gibime geliyor :unsure:

Birbirine zıt enerjiler alıyordum, hakikaten de dedigin kadar varsın : ) kendini iyi tanıyorsun sevgili @dennise ama bazı şeyleri aşmadan da hayatın kendini tanımladığın bu düşüncelerle ne kadar sağlıklı ilerler ki? Seni antisosyal yapan aslında kişiliğin degil yaşantın, tecrübelerin sanki.
Açıklayıcı oldu mu, emin değilim? ama sen anlarsın soru yok. : )

Sorunun cevabına gelecek olursak ani, ansızın önümde, üstümde bir kara böcek, örümcek ne olursa artık görsem hoşlanmıyorum. Birden biri karşıma çıktı diyelim insana köpek farketmez. Köpekten korkmam ama hiç beklemediğim bir anda görsem ufak çaplı da olsa korku tepkisi veririm. Kaçmam ama korktuğum anlaşılır dışarıdan. Gördüğüm ve emin oldugum şey problem degil ama aniden görmek aşırı korkutulmak seviyesiz espriler filan hoş değil. Diger türlü herhangi bir korkum yok şükür.
Zaten bu hususta peygamber sözleride var.
İnsanları korkutmak doğru degil.

Her ne şekilde olursa olsun, üzmek, korkutmak caiz değildir, günahtır. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki:

(Bir Müslümanı korkutan, kıyamet korkularından emin olmaz.) [Beyheki]

(Korkutucu şeyler söylemeyin!) [Deylemi]

(Allah’a ve ahirete inanan kimse, bir Müslümanı korkutmasın.) [Taberani]

(Bir Müslümana, haksız olarak, korkutucu bir gözle bakan kimseyi, Allahü teâlâ da kıyamette korkutur.) [Taberani]

(Bir demir [veya yaralayıcı, öldürücü bir alet] ile arkadaşına işaret edip korkutan kimseye, melekler lanet eder.) [Müslim]

Bir kimse, arkadaşı uyuklarken, onun ok kabından bir ok aldığı sırada, arkadaşı korkarak uyandı. Bunu gören Resulullah efendimiz buyurdu ki:
(Müslümanı [herhangi bir şekilde] korkutmak helal değildir.) [Taberani]

Hasılı ne insan seçerim, ne yemek(az yerim o başka) ne de bir şeylerden korkarım. Sevgim sonsuz, kanatlarım geniştir. Yaradılanı severim yaradandan ötürü ?
: )
 
Kontrolü kaybetmekten korkuyorum ben. İnsanlara bakarak niyetlerini, ne düşündüklerini anlayabiliyorum. Ve bana fiziksel ya da sözle psikolojik bir saldırı yaptıklarında kendimi tutmakta zorlanıyorum. Son zamanlarda ters bir soru falan aldığımda olabilecek en ters cevabı veriyorum. Normalde sakin bir insanım ama resmen içimde bir yerlerde vahşi dürtülerim uyanıyor. Kavga etmekten de korkuyorum çünkü dövüş sporlarıyla da ilgileniyorum. Karşımdakini öldürmekten korkuyorum biraz da. Kontrolü ele almamı sağlayan tek korkum öldürme korkusu. Bir de akrep korkum vardı. Sürekli görünce ilk bir tedirginlik yaşayıp sonra ağzına vuruyorum.
 
Konuyu açan kisi korkularimizi bulalim derken fobilerimizi kastetmemis ama konu o yonde evrilmis...
Insanin kendisiyle yuzlesmesi, farkindaligini artirmasi kolay degil tabii ki..
Ben soyle bir ornek verecegim, mukemmelliyetcilik yetersizlik korkusunun maskesidir mesela
Fobilerimiz de korkularımız değil midir zaten ? .
 
Hayır diyememek (en büyük kaybım bundan oluyor), çok değer verdiğim insanlardan (kötü bir sürpriz olarak) beklemediğim olumsuz tavır görmek (aslında bir nevi lisan-ı hal ile o değeri hak etmediklerini itiraf etmiş oluyorlar), başkasının hıncının (getirin mazlumu misali) benden çıkarılması ve alakasız olacak ama; işim icabı hergün en az uğradığım 30-40 evden kapıya ev sahibinden önce köpeğin çıkması. Sonuçta sakınmam için 2 nedenim var; hem değdiği yeri yıkamam lazım hem birazda korku var.
 
Uçak... Ati devirecek kadar sakinlestirici alip binsem de inene kadar yüreğim agzimda. Sirf vakit geçsin kafam dagilsin diye hosteslere yardim edebilirim size demisligim de oldu :))
 
Sürekli korkularımızı paylaşıyoruz, biraz da nasıl yenebiliriz ona kafa yorsak. Üstüne git demeyin, yok öyle dünya. :p Denedim oradan biliyorum.
 
Ben de karanlıktan korkuyorum boş olduğunu bilsem sorun yok da bazı şeyleri net görmek istemiyorum.
Senin yerinde kim olsa korkardı herhalde. Bende de musallat yok ama zifiri karanlıktan ürkerim. Her zaman tahammül edemem. Uzun süre yalnız başına karanlıkta durmak zaten normal değil. Hassasiyet ve algılar fazlaysa ya da kötü deneyimler yaşanmışsa rahatsızlık oranı gittikçe artar.
Benim kötü tecrübelerim yok ama algılarım fazlasıyla incelemiş vaziyette oldugu için rahatsızlık duyuyorum. Her ân olmasa da öyle...
 
Geri
Üst