Herkes yaşadığı doğa üstü varlık anısını anlatsın

Sevinc23' Alıntı:
15 yaşındayım bu olay olduğunda. Gece uyurken annemin sesini duydum evde birileri var diye, ben de çok korkağım hafifce başımı kaldırıp yan odanın penceresine baktım.. gölge gibi 2 metre falan boylarında çok uzun saçları olan bişey gördüm hemen annemi uyandırdım. Yarı uykulu halde ne olduğunu sordu ben de doğru söylüyorsun evde birisi var dedim, ama ben sana hiç bişey söylemedim ki, dedi.. O günden sonra yalnız uyuyamıyorum :D

Bi keresinde de gece uykudan uyandığımda baktım anneannem gidiyor arkasında da bir gölge ben de onların arkasından dışarı çıktım. Mutfak kapısını açtığımda yoktu hiç kimse, ben de çığlık çığlığa koşarak bütün ışıkları yandırdım anneannem yatağında uyuyordu. Olanların hiç birisine anlam veremedim.. Uzun zamandır böyle şeyler yaşamadım hiç.. Ama bu yıl yine bazı şeyler oldu.. Mesela gece uyurken birden uyandım tam karşımda at üstünde simsiyah birşey yüzü gözükmüyordu bana bakıyordu elinde bişey vardı. Hemen yorganı başıma çektim sanki beni koruyacaktı :D Biraz geçtikten sonra baktım hiç bişey yoktu orda.. 1 hafta falan önce de yine gece uyandım yatağımda siyah bir gölge oturmuştu eğilip bana bakıyordu, herzamanki gibi yine yorgan beni o gölgeden korudu :D Yani bana bişey yapmıyor sadece bakıyor ama ben çok korkuyorum.. Hiç uğraşmam böyle şeylerle neden görüyorum o gölgeleri bilmiyorum. İstemiyorum görmek
Genişletmek için tıkla ...

Hocam 2 mete boyunda saçları uzun olan gölgeyi 13 yaşımda bende gördüm.

Zaten sürekli uyurgezerlik oluyordu, uyurgezerliğe neyin sebep olduğunu biliyorsunuzdur açıklamama gerek yok :)

Ev dublex anannemin evi ikimizden başka kimse yok. Kendime geldiğimde koridorun başındaydım, diğer ucunda o vardı. Tamda anannemin kapısının önünde sizin tarif ettiğiniz gibi 2 metre saçları var siyah ama yüzü yok bedeni kafasıyla birleşik. Oval bir vücut şekli var ayakları yok havada duruyor aynı bir gölge gibi. Üstüme gelmeye başladı gördüğüm anda mutfağın balkonuna kaçtım. Cesaretimi toplayıp tekrar gittim ama bu sefer kenardan kenardan bakiyordum. Bu 3-4 kere sürdü çok fazla baktım tüm ayrıntılarını gördüm her baktiğimda ustume geliyordu. Kacip balkona saklandigimda yerine donuyordu. Ezan okunduktan sonra kayboldu. Tabiki normal bir insan gibi düşünemiyorsunuz o an gecenin 3 ü ateşim var nesneleri farklı görüyorum herşey büyüyüp küçülüyor bana kalırsa gölge oyunu :)
 
Ben yaklaşık 10-12 yaşlarındayken annem beni bakkala yolladı aksam saat 11 gibi, o saatlerde dışarı çıkmam felan o yaşıma göre tabii ki şaşkın ve korkutucu geliyordu bana.Bizim evimizin 2 kapısı var, birincisi normal eve giriş, diğeri ise bahçeye giriş kapısıydı. Bisikletimi çıkarttım annemde bahçenin kapısına kadar geldi benimle, bahçe kapısından çıkarttım bisikletimi kaldırımdaydım, annemde tam yanımdaydı tembihliyordu beni. Biz kaldırımdayken hemen önümüzde ki yolda 3 metre ilerimizde bir yaşlı amca bisikletinden inmiş eliyle sağ tarafında utarak ilerliyordu, hemen yolun sağındada bir araba vardı.Adam yolda ilerliyordu sağ tarafa doğru caddeye doğru yani, bizde nedense annem ile pürdikkat izliyorduk adamı, bisikletiyle ilerlerken arabanın arkasına geçti, yani daha doğrusu ilerlediğinden dolayı araba vardı arabanın arkasındaydı adam görünmüyordu, 1-2 saniye sonra arabanın sağından çıkıp yoluan devam etmesi gerekiyordu. 10-15 saniye boyunca baktık adam hala ilerlemiyor, göremiyoruzda zaten çoktan ilerlemiş olmaı lazımdı, korkarak hemen yola gittim ve baktığımda adamın olmadığını gördüm. Yani önümüzde ki arabadan dolayı o an onu göremedik, arabanın solundan girdi sağından çıkmadı amcacığımız. Sanırım tek anlatabileceğim en net anımdır bu heralde.
 
Geçen aylarda lavaboda dişlerimi fırçalarken kapının orda bir varlık göründü. Yaklaşık 1 - 1.50 boylarında tıpkı bir zırh gibi bir kıyafet ve kafasında tam hatırlamıyorum ama miğfer gibi birşey vardı. Tam hatırlamıyorum ama yeşil rengindeydi. Bana bakıyordu ve saniyeler içinde kayboldu. O anki ruh halimi ve o an ne yaptığımı tam hatırlamıyorum.
 
6 yaşlarındayken ateşim çıkmıştı çoğu zaman olduğu gibi. Annem alnıma, kollarıma, bacaklarıma ıslak bez koyuyordu ateşim düşsün diye. O zaman babaannemin evindeydik ve ev birinci katta. Ben yorgun bir şekilde kafamı kaldırıp pencereye baktım. Orada yüzü maymun yüzüne benzeyen siyah pelerinli bir varlık vardı, bizi izliyordu. İşte onu gördüğüm an ben havada uçmaya başladım ve duvardan geçip o varlığın yanına gittim. Bir süre yüzüme baktı daha sonra pencerenin ardında olan bedenimi seyretmeye devam etti. Onunla birlikte ben de kendimi ve annemi seyretmeye başladım. Şu an düşünüyorum da sanırım yaptığım şey astal seyahatti. Ama o varlık neden oradaydı bilmiyorum
 
eşinikaybedençorap' Alıntı:
6 yaşlarındayken ateşim çıkmıştı çoğu zaman olduğu gibi. Annem alnıma, kollarıma, bacaklarıma ıslak bez koyuyordu ateşim düşsün diye. O zaman babaannemin evindeydik ve ev birinci katta. Ben yorgun bir şekilde kafamı kaldırıp pencereye baktım. Orada yüzü maymun yüzüne benzeyen siyah pelerinli bir varlık vardı, bizi izliyordu. İşte onu gördüğüm an ben havada uçmaya başladım ve duvardan geçip o varlığın yanına gittim. Bir süre yüzüme baktı daha sonra pencerenin ardında olan bedenimi seyretmeye devam etti. Onunla birlikte ben de kendimi ve annemi seyretmeye başladım. Şu an düşünüyorum da sanırım yaptığım şey astal seyahatti. Ama o varlık neden oradaydı bilmiyorum
Genişletmek için tıkla ...

Denk gelmiş olabilir, bu dünyada yalnız değiliz sonuçta. Ayrıca ben havas ilmine çok âlim birisinden (kendisi bunun eğitimini almış birisi, şu anda bir mürşidin yanında ikâmet ediyor) gezgin cinlerin bir kandırması olduğunu duymuştum.
 
birsürü var hangisini yazsam.. küçükken saklambaç oynuyordum kanepe nin arkasına saklanacaktım orda 3 tane kafa vardı biri beyaz biri renkli biri kızıl saçlıydı . çok korkmuştum anneme göstercektim annem baktığında bende baktım hiçbişey yoktu .
 
Yıllar önce dualar okuyup yatmıştım. Sabah kalktığımda baştan aşağı altın renginde ışık saçan insan gibi bişeyin yatağımın başında dikildiğini görmüştüm.
 
Bundan yaklaşık 7-8 sene önce, yaz aylarında bir olay yaşamıştım, hala anlamlandıramıyorum ne olduğunu.
Temmuz - Ağustos aylarından biri olsa gerek. Uyumak için odama geçtim, odamda da tek değilim, babaannemle birlikteyim. Zor bela da olsa uykuya daldım ama gece kulağımın dibinde duyduğum nefes ve çığlık sesleriyle sıçrayarak uyandım. Ne olduğunu anlamadım uyku sersemliğiyle, bulunduğum yerden odayı kontrol ettim bir şey yok, babaanneme baktım, hala uyuyor, "kabus görmüşümdür" deyip tekrar uyumaya çalıştım. Tam uykuya dalacağım sırada tekrar aynı nefes ve çığlık seslerini duydum, o çığlık da o kadar keskin kimsenin duymamasına imkan yok. Bu sefer iyiden iyiye korkmaya başlamıştım, yatakta doğrulup odaya iyice baktım ama görünürde yine bir şey yok, babaannem hala uyuyor, onu uyurken gördükçe iyice korkuyorum. Sakinleştikten sonra tekrar uyumayı denedim, yine aynı şey oldu. Gece boyu 3-4 kez devam etti çığlık ve nefeslerle uyandırılmam. Ve işin daha da garibi, her uyandırıldığımda evin holüne gitme isteği duyuyordum, sanki oraya gitmem gerekiyormuş gibi hissediyordum. Ama en sonunda korkuma yenik düştüm ve babaannemi uyandırdım. Bazen hala merak ederim "acaba evin holüne gitsem ne olurdu?" diye. Bilinçaltımın oynadığı bir oyun olarak düşünüyorum ama o gün gayet normal bir gündü, herhangi bir gerginliğim, üzüntüm vs. yoktu. Kısacası, nedenini niçinini bilmediğim bir olay olarak kaldı öyle.
(Bu arada, mobilden girmekteyim, yazım yanlışım varsa kusura bakmayın)
 
Benim en fazla yaşadığım etrafta göz görmek ya da kulağımın arkasında nefes sesleri duymak. Gerçek mi kafamda kurduğum bişey mi bilmiyorum ama bilen varsa açıllasın korkuyorum çünkü :)
 
6-7 yaşlarındayken odamda gecenin köründe akşam 2-3 gibi hep uyanırdımı ayda kaç kez onu hatırlamıyorum ama her uyandığımda yeşil bi enerji etrafta haraket ederdi.Ateş gibiydi fakat ateş değildi Yeşil bi enerjiydi bende onu izlerdim bi gram bile korkmazdım hiç o etrafta haraket ederdi bi yerden bi yere giderdi bende gözlerimle kafamı oynatarak onu takip ederdim..
 
Çok seneler geçti üzerinden ama yalnış hatırlamıyorsam sekiz yaşındaydım .Babaannemlerde gün vardı. Bol bol dedikodu vs....derken benim canım sıkıldı. Bende kendime oyalanmak için birşeyler aradım. Babannemlerin yatak odasında boy aynası vardı. Bende girip odaya kapiyida kapadim.Aynanın karşısına geçip komik yüzler yaparak egleniyordum kendimce.Buraya kadar herşey normal.Yatağa oturdum ve içimdeki mutluluk bir anda uçup gitti. Sanki birisi mutluluğu alıp oraya korku koymuş gibi.Aynadaki yansimam gitgide değişmeye başladı .Yansimam ben olmayana kadar. Onu bir türlü unutamadim,hala unutmaya çalıştıkça aklıma gelir. Yüzüm değişmeye ve kararmaya başladı. O yüz benim değildi ve o kadın aynanın içinden gitgide daha fazla yaklaşıyordu bana.Değdiği her yer kan içinde kalıyordu. Ağzından damlayan kanlara baka kaldım. O an çaresizliği, korkuyu o kadar derinden hissettim ki.Üç sene tam üç sene aynalara bakamadim. Aklımda kalan en belirgin özelliği siyah saclariydi.Olaydan sonra bir kez kabus gördüm. Aynanın karşısında kendime bakıyorum ve saclarimin rengi kararıyor, uzuyor.Tıpkı onunkiler gibi.Gitgide ona benzemeye başlıyorum .Çığlık atarak uyanmistim. Sanırım hayal gücüm çok genisti ve beynim bana oyun oynadı.
 
Bir buyugumun 3 tane perisi var. onun sayesinde 100 lerce kez yasamisimdir artik siradan bir olay gibi geliyor. En guzeliyse rasgele bir yerde piknik yaparken canimiz ne isterse agac diplerine getirmeleri. Bazen geyik veya altin sarisi yilan seklinde yanimiza gelmeleri gibi bir cok olay yasadim
 
Bedensiz olarak ektoplazma görmüştüm. Çok ilginçti. Herhangi bir kalıp oluşturmadı ama.Daha kötücül anılarım oldu ama en elle tutulur anım buydu sanırım. Yoksa kapıların kapanması,kitlenmesi, ayak sesleri, gölgeler görme bunlar herkesin başına gelebilen tepkisel hareketler. Ruhu fiziksel formda görmek asıl inanılmazdı. Ve daha 13 yaşındaydım.
 
parmak adamları benim annem de görürmüş çocukken, oyun oynarmış onlarla vakit geçirirmiş uzun uzun. Bence bu bir şizofreni belirtisi ve genetik olduğunu düşünürsek benim çocukluğumda gördüğüm canlı konuşan ve hareket eden çerçeveleri de açıklamış oluruz :) bununla kalsa iyi, 29 yaşındayım ve sadece tedavi gördüğüm iki yıl boyunca tüm halüsine varlıklardan uzaktım, hiçbirinin varlığına inanmıyorum, gerçek olsalardı ilaç aldığım dönemde yok olmazlardı. sanırım çok uykusuz kaldım yine zihnim bana kötü oyunlar oynuyor, olağan dışı varlıkların bu kadar basit görülebileceğine inanmıyorum.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst