evrenin sırrı

Tanrının doğası sonsuzluktur, ve onun katında zaman yoktur. geçmiş yok gelecekte yok.. yaşanmış / yaşanacak / yaşanabilecek tüm ihtimalleri o tek bir An'da görmektedir. bu yüzden ''Ben ben'im'' demiştir, bu sözde zaman yoktur, sadece mevcudiyet vardır.

ben de anlayamadığım bir mevzu. tanrı olmadığı gerçeği de olabilir mi. acaba biz tanrıyı nasıl düşünüyoruz. tanrıyı ne şekilde görüyoruz daha doğrusu. bir varlık mı bir form olarak mı ya da evren mi, yoksa gerçekten tanrının olmadığı kendilerine göre sistemler yaratmış süper güçlü varlıklar mı var. filmlerde bazen anlatılır ya matrix gibi, ya da uzaylıların bizi programladığı gibi. bilemedim bizi zihnimizde yaratıp yine tüm oyunları bizim yaşadığımız bir sistemde bizim yansımamız olup yine o sensin demeye mi geliyor. tartışılır.

Birine sen nesin sorusunu sorun, cevaplar;

-İnsanım
-Kadınım
-erkeğim

oluyor genelleme yapılınca. Kendini karşıya tanımlamak bizler için ne kadar basit değil mi? Oysa ki bizleri yaratan ilahi güç tanımlaması zor ve bir o kadar da kolaydır. En iyi bildiğimiz bilinmezliktir. Bizler doğumumuzdan bu yana kendimizi bildiğimiz ilk andan itibaren Allah,Tanrı kavramını öğreniriz. Öğrendiklerimiz herkesin öğrendikleriyle benzeşir. Buradaki ben benim ifadesi zaten insanoğlunun ve evrende yaşayan tüm varlıkların bildiğidir.

O'nu tanımlayacak o mükemmel kelime henüz yoktur...

İNSAN bir hiçtir ve yine İnsan HERSEYDİR. yerıne gore bır hiç ve yerıne gore de hersey gibi davrandıgında tüm hayatı ve gelecegi önüne serılmeye baslar.
ve o bu duruma artık hıc sasırmamaya baslar.....bu dengeyı bozmadan hayatı göturebılmek cok zordur.... bunun sorumlulugu agırdır ve yorucudur. ama verdıgı haz
ve huzur paha bıcılmezdır......

Gerçekte bir tek o var, geri kalan herşey yanılsama olduğu ve onun varlığı dışında hiç bir varlık olmadığı için, canlı cansız bütün varlıklara var olmayı o ihsan ettiği için, ben benim kelimesi kullanılmış olabilir mi acaba.

Mermaid' Alıntı:

Bunları okuyunca Yunus Emre'nin "Bir ben vardır bende, benden içeri" sözü geldi. "Ben benim" demek, dış benliği tanımlar bence, "ben ben olan benim" sözüyse iç benliğimizi anlatır. İç benlik nedir sana göre diye sorarsanız, anlatmayı beceremem sanırım ama şunu diyeyim :

Karanlık da benim, aydınlık da; iyilik de benim, kötülük de...

Genişletmek için tıkla ...

İlk aklıma gelen şeydi.

Tüm kainat bir ağaçtır.
Biz onun meyvesiyiz. Bir elma dalından koparılıp gözlerini açtığında bahçivanını görür. Sonra pazar pazar gezer. Son tüketici ise onu tüketir.

O elma kainat ağacının uzantısı olduğunu bilmez başta. Kendisini çürüyüp gidecek bir mahluk sanır. Birisi ona bir zamanlar bir kainat ağacında asılı olan galaktik bir varlık olduğunu söylese o elma ona ancak bir şekilde inanır.

Söyleyen kişi elmanın kendi içine bakması gerektiğini ve o ağacın kodlarını kendi içine bıraktığını ve bunun da şaşmaz bir vicdan pusulası olduğunu söylerse?

Elma iç dünyasını kesvettikce kainatın bilgisinin tam da kendi içinde çekirdeğinde bırakıldığını görebilir mi göremez mi bütün mesele bu aslında.

Mesele kişinin kendi kendini kesvedebilmesinde saklı.

İyi bir öğretmen öğrencisinin formülü kendi kendisine öğrenmesinin asistini yapan öğretmendir. Kesvetmek hayy dır. Canlıdır. Öğretmek can vermektir. Dayatmak ise candan canı çekerek çıkarmak gibidir.