Karakedi96
Kayıtlı Üye
Bence bu durumun kaynağı birazda karşı tarafın size kötü davrandığını, hakkınızı yediğini, hak ettiğiniz değeri vermediğini farkettiğiniz an eğer ilişkiyi iletişimi kesmiyorsanız karşı tarafa hak ettiği gibi davranmıyorsanız gerektiğinde kendinizi savunmak yerine aman neyse vs diyerek aslında kendi hakkımıza giriyoruz değerimizi enerjimizi düşürüyoruz yani bence fazla iyilik meleği olmak yerine karşı tarafa kendi hakkımızı değerimizi gasp ettirmemek lazım aksi durumda aslında biz birinin bize zarar vermesine izin vermiş oluyoruz en azından ben böyle düşünüyorumYalnız ben bir şey farkettim kendi hayatımda ve gözlemlediğim hayatlarda. Örneğin birine arkamı dönüp gittiğimde veya acımasız olduğumda hayatım daha güzel oluyor. Diyelim ki bu size zararı çok dokunmuş bir aile ferdi olsun, ne kadar davranışları düzeliyor gibi yapsa da affedicilik göstermediğimde daha dengeli oluyor sanki, tabir-i caizse azmıyor ama gardımı düşürdüğüm an yine canavarlaşıyor.
Gözlemlediğim çevrede de böyle hep duygularını ve iyiliğini dökülüveren yıpranıp, ağır depresyon geçiriyor ama acımasız olan, nankörlük gösterenin yolları açılıyor. Bu neyin dengesi ya da adaleti olabilir ki. Karma sanki yanlış tarafa doğru işliyor ya da iyiliğin karması da kötü olabiliyor gibi gözüküyor.