Sözlerinize katılıyorum, atlayacağım satır yok , küçük de olsa bunu egoma biçerim...
Bir siyah kedicik; bir tesadüf olmadığını anlamış olduk ve yarattığı etkiyi şu an düşündüm. Köpeği severim. Kediden onu daha fazla sevgi boyutunda düşünürüm ve aslında her ikisinin arasında bir denge söz konusu olduğunu da...kafamda bunun denklemini vs yapmışımdır küçük bir misal olarak verdim.
Evcil heyvanları insanlara benzetirim ve aklıma kuranda geçen " istersek biz sizleri maymun da yaparız " diye bir ayet geçer , hangisi unuttum ama bazı şeyler bilinç rafınmda daima kalır . Deriz ya bazı kişiler için , tabi karakter olarak "şuna bak, maymun gibi" ... kadınlar ilginç değildir, enerjisel boyutta dişil enerjiyi alması gerektiği şekilde almışsa ilginçtir. Onun dışın da nankör ve arsızdır; buna kızacaklar çıkacaktır ve umurumda da değil...kendimi dışta tutmuyorum ama arsız degilim, biraz nankör olabilirim emin değilim. Tabi tüm kadınları kapsamıyor yazdıklarım ama yüzde doksanı kesin
Maalesef bu ikinci ve sil baştan bir cevap oldu, gelen bir telefon sebebiyle... Yazdıklarınızın her satırını doğru buluyorum atlamadan. Anca küçük bir karşı da olsa bunu egomla çatışmaya tutarım. Mükemmeli severim her ne kadar kendimin de mukemmel olmadığımı bilirim...
Siyah bir kediciğin vesile olduğu bu diyolog hiçbir şeyin tesadüf olmadığının bir kanıtıdır. Ben bazen kelebeğin dokunuşu derim...Kuranda bir zamanlar unuttuğum bir ayet aklıma geldi. "Biz istersek sizi maymun olarak da yaratırız " ben sunu şöyle aldım. Kimi insanların fiziksel değil de huyları hususunda bazı hayvanlara benzetirim, benzetiriz. Misal: Aslan gibi adam ya da kadın . Maymun gibi bir öyle bir böyle adam yada kadın. Kedi nankör ve arsız. Köpek gibi hırlamaya hazır vs....Kadın nankör ve arsızdır genelde bakın hepsi demiyorum, yüzde doksan bir geneli var, arsız ve nankör. Bazılarınız belki kızacaktır ve umurumda değil. Kendimi de dışta bırakmıyorum ama kesin arsız degilim çünkü arsız insana pek tahammülüm yok. Nankörmyüm? emin değilim.
Kadın ilginç değildir. Dişil enerjinin etiksel yoğunluğunu almayan kadın ilginç olamaz; erkek de öyle ki bu çok nadirdir. Yüzde oranı çok düşük... Köpeği daha çok severim. Ama kedi ve köpeğin zıtlığı daima aklıma dengeyi getirir. Köpek kediye göre daha sevgi boyutlu düşünürüm; sevgi ve sadakat...
Bundan önceki yazdıklarımın özeti gibi oldu ama açıkca üşendim.
Anlatılacak çok şey olduğu gibi anlatılmayacak çok şeyde var. Yargilama ve egoda tavan yapmış bir toplumuz. Ben artık insanlara karşı bu kaygıyı duymuyorum, bunu öğrendim. Çok maymun laştık. Ben kendime karşı kaygı duymama yolundayım ve her olmaması ve olması gereken insanla kendimi tanımaya çalışıyorum...umarım evrensel doğruluğu bulurum, buluruz.
kedi benim değil...dün postaneye gittim. Müdürün kedisiymiş. Bana taktı kedi. Benden gözlerini ayırmadı hiç ve devamlı, hiç kesintisiz miyavladı...karşıya geçti yattı miyavladı. Yanıma geldi gözlerini dikti miyavladı...başkalarının dikkatini de çekti. Yani çok sıra dışı birşey. Gel bakayım bana ne anlatmaya çalışıyorsun dedim, elimi uzattım ürktü ve geri çekildi ama gözlerimin içine bakarak miyavlamaya devam etti. Çok sıra dışıydı halleri...kendimi vicdanen kötü hissettim, ama aç susuz olması imkansız, oranın kedisiydi. Simsiyah dı. ...oradaki görevlinin bile merakını çekti.defalarca, ordan çıkıncaya kadar aynı, gözleri bende,bana yaklasiyor ve devamlı miyav miyav. Elimi uzatıyorum hafif dokunmak icin, sıra dışı ürküyor ve hafif geriliyor....isimi bitirdim ve postaneden çıktım durağa yöneldim; arkamdan bir ses duydum. " bayanın arkasından gidiyor" dönüp baktım ve kapı önünde esnaf ve yanında görevli adam bize bakıyordu. Kedi peşime geliyor. Köpek olsa neyse, ama müdürün kedisi. Postaneden çıkarken yattığı yerden kalkıp kapıdan çıkarken o arada oda çıkmış arkamdan. Görevlide onun arkasından endişelenip cıkmış. Mecbur oldum geri dönüp potaneye girmeye. Girdim, oda arkamdan girdi ve hemen çıktım kaçtım. Durağa hızlıca yürüyüp uzaklaştım...yıllar önce okuduğum birsey gelmişti aklıma, açıkca merak ettim. Hala da kedinin hali aklımda...
Hayır hiç birini yaşamıyorum ve aksine,..diyeyim ve orada bırakayım...siz yaşıyormusunuz ?
Hiçbir varlığı sefil görmem anlayamadım o yüzden hatta bana göre kediler insanlara benzer .
Çünkü sosyal yaşamda yargılarıma yenik düşüp kutsalıklarını yok sayma eğilimi oluyor, eriller çatışıyor.Yoksa katlanılmaz oluyor egolarının sesleri yada egolarının kendi egomuzla çarpışması. Bahsettiğim gibi düşününce umursamıyorum.