hayatımda hiç karabasan yaşamadım, yada şöyle diyeyim, karabasana en yakın deneyimlerimde odaya birşeylerin geldiği hissini yaşadım, ama görmedim, işitmedim; üstümde bir ağırlık hiç olmadı; uyandım sanmadım. ama bu his gelince her seferinde öfke ve hırsla bildiğim kadarıyla dua etmeye çalıştığım, dilimin gırtlağımın hatta içimden söylerken duanın kelimelerinin birbirine dolandığı oldu (bazı zamanlar annemden rüyamda birileriyle uğraştığıma dair yorumlar da aldım, ama pimpirikli ve öfkeli insanımdır, kendi cinsimle de muhatap oluyor olabilirim)
galiba bu meydan okurcasına karşı durma olayı işe yarıyor. deneyim birden bitiyor, bunu da o dolanmanın çözülmesinden anlıyorum. ve o öfke hissi çok garip, sanki içimde vay arkadaş sen mi ben mi ulan diyen bir güç oluyor, ve eninde sonunda atıyor üstünden o bağlanmayı bir şekilde
bir de, lucid deneyimim de astral deneyimim de olmadı şu ana kadar (bildiğim kadarıyla) ama rüyada olduğumu fark ettiğim, arasıra uçabildiğim oldu. ama kesinlikle kontrol edemiyorum rüyalarımı, etmek de istemiyorum gerçi, ama bir keresinde hatırlarım, bir çeşit kabusta kovalanıyordum, kaça kaça balkona gelmiştim, gidecek yerim kalmamıştı kendimi aşağı atmıştım ama bu sefer de havada asılı kalmıştım, ne pislik bir bilinçaltım varsa artık
galiba bu meydan okurcasına karşı durma olayı işe yarıyor. deneyim birden bitiyor, bunu da o dolanmanın çözülmesinden anlıyorum. ve o öfke hissi çok garip, sanki içimde vay arkadaş sen mi ben mi ulan diyen bir güç oluyor, ve eninde sonunda atıyor üstünden o bağlanmayı bir şekilde
bir de, lucid deneyimim de astral deneyimim de olmadı şu ana kadar (bildiğim kadarıyla) ama rüyada olduğumu fark ettiğim, arasıra uçabildiğim oldu. ama kesinlikle kontrol edemiyorum rüyalarımı, etmek de istemiyorum gerçi, ama bir keresinde hatırlarım, bir çeşit kabusta kovalanıyordum, kaça kaça balkona gelmiştim, gidecek yerim kalmamıştı kendimi aşağı atmıştım ama bu sefer de havada asılı kalmıştım, ne pislik bir bilinçaltım varsa artık