Bir kaç gündür bu teoriyi düşünüyorum. Sizce cehennemde olabilir miyiz, yani dünyamız aslında cehennem mi?
Teorinin ana düzeni bana göre böyle:
Gerçek hayatımızda öldük ve bu dünyaya yani cehenneme reenkarne olduk. Günahlarımız ya da yaptığımız kötülükler kadar cezamızı çekmek için aklımız silinerek buraya gönderildik. Bu dünyada gördüğünüz, yaptığınız hatta düşündüğünüz her şey aslında cehennem azabınızın bir parçası. Bu cehennemde hayatlarımız ortak bir kader planına bağlı ve neredeyse tamamen özgür iradeden yoksunuz (belki düşüncelerimizin bir kısmı, ya da hisslerimiz özgür iradeye bağlı olabilir.) Yani tüm yaptıklarımız aslında öyle gerektiği için yapıyoruz, özgür irademizle yaptığımızı sanıyoruz ama ilizyondan ibaret.
Bu kader planına bağlı olarak hepimiz zaman-zaman bir başkası için zebani rolünü üstleniyoruz, ne kadar iyi insan olursak olalım. Mesela, istemeden bir çok insanın kalbini kırmışsınızdır, ya da anneniz çöpü at dediğinde kızmışsınızdır, ve onların bir nevi ruhunu sömürerek cehennem azaplarına katkıda bulunmuşsunuzdur. Ya da arabayla birinin ayağını istemeden ezerek ona acı yaşatmışsınızdır vb. (karmaya benzer, ama aynı değil)
Cehennemse biz niye Türkiyede doğmuşken başkaları Norveçte diyenler için bu kısım:
Yaşadığımız hayatı bir düşünün. Hava sıcak olur terleriz, hava soğur donarız. Bir çok konuda stres yaşarız, bir gün güleriz iki gün ağlarız, iki gün güleriz bir gün ağlarız. Binlerce tür hastalıklarla savaşırız hayatımızın sonuna kadar. Depremler, seller, yangınlar. Ailemizi, çok sevdiğimiz arkadaşlarımızı kaybetmemiz. Gezegenimiz desen unutulmuş bir kenara atılmış bir şey sanki, hiç bir uzaylı türle toplumsal olarak tanışmadık, normalde bu şartlar altında binlerce tür varlık tanıyor olmalıydık. Bunlar dünyanın neresinde olursa olsun her insanın yaşadığı acılar.
Ve o demek değil ki, eğer cehennemdeysek her kes aynı şekilde cehennemi geçirecek. Bu teori doğruysa o zaman en genç ve kolay ölenleri en az günahlı ruhlar sayabiliriz. Tabi ki, her şey kader planına bağlı olduğu için ölen her bir insan da kendi yakınları için bir nevi zebani rolünü oynuyor yani azap veriyor.
Birisi 5 yaşına kadar yaşar ani bir durumda çok acı çekmeden ölür, başka birisiyse savaşta düşmanları tarafından esir alınarak tüm o korkuyu ve azabı yaşayarak işkence verilerek öldürülür. Ya da hayvanlar mesela, biz insanların bir ruhu varsa hayvanların da vardır. Bir çok hayvan biz insanlardan daha çok azap çekiyor, ama bazıları da aksine olabilir. (belki cehennem hayatının genel işleyişini kendimiz seçiyor olabiliriz, mesela aynı derece günahkar bir ruh dünyadaki cehennem hayatını 20 yıl yaşayıp yanarak ölmeyi, diğer bir ruh 60 yıl yaşayıp azabını yavaş yavaş çekmeyi ve sonda normal bir ölümü, diğer bir ruh ise cehennemi bir tavuk bedeninde 5 yıl geçirmeyi seçebiliyordur)
Arkadaşlar daha yazmaya çok devam edebilirdim ama sizleri de çok yormak istemiyorum ve biraz daha yazarsam şimdi okuyanların bile okumayacağını biliyorum. Zaten genel mantığı anlamışsınızdır diye düşünüyorum ve geri dönüp çocukluğunuzdan şimdiye kadar neler yaşadığınızı, neler hissettiğinizi düşündüğünüzde mantıklı gelecektir ve devamını kendiniz düşünebilirsiniz.
İyi tarafı ne diye düşünürsek dünyamızda biz insanlar için ortalama yaşam ömrünün 60-70 yıl olduğu fikri biraz içimizi rahatlatabilir. Yaşam süresinin 1000 yıl ya da milyon yıl olduğu cehennem katları olduğunu düşünün mesela. Eğer öyleleri varsa durumumuza sevinebiliriz belki. Bu cehennem hayatından sonra ne var diye sorarsanız, bunu bilmiyoruz ve bu da insanlara eziyet veren bir diğer konu xD. Cehennem azabını çektikten sonra sonsuz cennet hayatl çok iyi olurdu doğrusu
Biraz karışık yazmış olabilirim, uzun olduğu için de özür dilerim. Fikirlerinizi paylaşmanızı rica ederim.
