Ateizmin Felsefi Temelleri

Ateizm, tanrı ya da tanrıların varlığına inanmama durumu veya bu tür bir inançtan kesinlikle kaçınma durumudur ve genellikle daha geniş bir doğaüstü inançları reddetme yelpazesiyle ilişkilidir. Bu yazıda, ateizmin felsefi temellerine odaklanacağız.

Naturalizm ve Determinizm​

Birçoğu için ateizm, doğalcılıkla başlar. Doğalcılık, evrenin ve içindeki her şeyin doğal yasalar ve kuvvetler tarafından yönetildiği görüşüdür. Doğalcılar, doğaüstü veya metafiziksel gerekliliklerin reddedilmesi gerektiğini savunurlar çünkü bunların doğa bilimlerinin standartlarına göre test edilemez veya gözlemlenemezler.

Doğalcılık genellikle determinizmle ilişkilendirilir. Determinizm, her olayın, durumun veya kararın, öncekilerin mantıksal veya natürel sonucu olduğu görüşüdür. Bu yaklaşım, serbest iradeyi reddeder çünkü insanların eylemlerinin de belirli yasalar ve koşullar tarafından belirlendiği düşünülür. Bu iki felsefi prensip birlikte, tanrılara veya diğer doğaüstü varlıklara ihtiyaç olmadığı bir evren tasarlayabilir.

Etik ve Ahlak​

Ateistler genellikle ahlaki ve etik değerlerin bir tanrıdan gelme zorunluluğunu reddederler. Onlara göre, insanlar doğuştan empati ve adalet duygusuna sahiptir ve bu duygular, sosyal hayvanlar olarak yaşayabilmemiz için evrimsel olarak geliştirilmiştir. Ayrıca, etik kurallar bir toplumun üyeleri arasında rahatça yaşanabilecek bir çevre oluşturma gerekliliğinden kaynaklanmaktadır. Bu nedenle, ahlaki kurallar bir tanrının emirlerine değil, insanların birlikte yaşama arzusuna dayanır.

Ateizm ve Existentializm​

Existentializm, ateizmin bir başka önemli felsefi bileşenidir. Bu felsefi akım, var olmanın doğası ve anlamı hakkında düşünmeyi içerir. Existentialistler genellikle insan hayatının anlamsız veya absurd olduğunu kabul ederler ve bu durumun üstesinden gelmenin yolu olarak bireysel özgürlüğe ve sorumluluğa vurgu yaparlar. Bu yaklaşım, ateistlerin bir tanrının varlığını reddettikten sonra kendi hayatlarına anlam vermelerine yardımcı olabilir.

Aateizmin felsefi temelleri doğalcılık, determinizm, ahlak anlayışı ve existentializm üzerine kuruludur. Ateistler genellikle bir tanrının varlığına inanmayı gerektirecek hiçbir şey olmadığı görüşüne sahiptirler çünkü evren, doğal yasalar ve insan davranışları hakkındaki bilgilerimiz bunun gereksiz olduğunu gösterir. Bunun yerine, ateistler insan hayatının ve evrenin doğasını anlamaya çalışırken rasyonel düşünceyi ve bilimsel bilgiyi kullanır.

Sisifos söyleni kitabı bu anlamsızlık üzerinedir.Her gün bir taşı dağın tepesine çıkaran ve günün sonunda taşın en aşağı düşmesiyle hayatını geçiren lanetlenmiş bir kralın hikayesini konu alır.
Sonunda ölüm olan hayatta intihar edilip edilmemesini sorgular.
Her konuda kontrol edemeyeceğimiz şeyler olduğu gibi bu konuda sorumlu olduğumuz durumu değiştirecek fiiller olduğu kabul edilir.