A
angeldream
Nedenini bilmemiz öfkeden özgürleşmemize yardımcı olabilir.
Öfke; bizi aşağı çeken, enerjimizi düşüren ve mutsuzluğa sürükleyen en güçlü negatif davranış modellerinden biri. Tam anlamıyla kendimizi ve sonra çevremizdekileri içine çektiğimiz bir girdap gibi. Uygun şekilde ifade bulmadığı sürece, yarattığı "sürekli veya büyüyen" etkisi nedeniyle hayat kalitemizi oldukça düşürüyor. hem kendi sağlığımız hem ilişkilerimiz açısından.
İfade bulduğunda fayda sağladığımız ve etkisinin sürmediği, hatta rahatlama yaşanan ender öfke çeşidi "yerinde öfkeyi" ifade edebilir.
Anladığım; genelde gerçekleştirmemiz gereken eylem her ne ise (yapmak, yapmamak, istemek, suçu kabul, sorumluluğu kabul vb.) onu gerçekleştirmediğimizde içimizdeki baskı ile ortaya çıkan bir davranış modeli.
Bununla birlikte farkettiğim bişey de davranış modelleri ile huyları birbirine karıştırmamız. "Davranış modeli" bi anlayış ile kolayca değişebilir ancak onu huy olarak isimlendirdiğimizde bilinçaltımıza değişmesi zor veya öz parçamıza ait özellik gibi yanlış mesaj gönderiyoruz. Değişimin doğal bir olay olduğunu, öz'ümüzün ise sadece sevgi ve formlarından oluştuğunu hatırlayalım.
Bu arada öfke ile başetme konusunda deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
sevgimle
ÖFKE'ye BAKIŞ
1. Birisi bana saldırır ya da haksızlık yapar, ben de buna uygun olarak öfke ve kızgınlıkla tepki gösteririm. Bu öfke beni eyleme geçecek hale getirir, olumludur ve beni güçlü kılar. Öfkenin bu türü olayın kendisinden kaynaklanr, bundan ötürü yerindedir. Hedefe ulaşır ulaşmaz da geçer.
2. Alabileceğimi ya da almak zorunda olduğumu alamamadığımda veya isteyebileceğimi ya da istemek zorunda olduğumu istemediğim için kızar, öfkelenirim. Kendimi ortaya koyup bana gerekeni alabilecek, talep edebilecek veya isteyebilecekken ya da bunlara zorunluyken, bunu yerine alamadığım, talep edemediğim ya da istemediğim insanlara öfkelenirim. Öfkenin bu çeşidi eylemin yerine geçer ve girişilmeyen hareketin sonucdur. Kişiyi felç eder, beceriksiz ve zayıf kılar ve çoğu zaman da uzun sürer.
Öfkenin sevgiye karşı durma durumu biçiminin etkisi buna benzer. Sevgimi ifade etmek yerine sevdiğim kişiye öfke duyarım.
3. Birisine kızarım çünkü itiraf etmek istemediğim bir şey yapmışımdır. Öfkenin böylesi beni suçun sonuçlarından korur, suçu karşıdakine atarım. Bu öfke de kişinin eyleminin yerine geçer hareketsiz kalmama yol açar felç eder beni ve zayıflaştırır.
4. Birisi bana karşılığını veremeyeceği kadar büyük bir iyilik yapar, çok fazla verir. Bunu kaldırmak zordur, bu duruma verenin verdiklerine öfkelenerek kendimi korurum. Almanın, teşekkür etmenin, kişinin kendi eyleminin yerine geçer. Kişiyi felç eder, içini boşaltır. Yada ortaya depresyon, suçlamanın öteki yüzü ortaya çıkar.
5. Kimleri, başkalarından ve başkaları için üstlendikleri bir öfke duyar. Sözgelimi bir grupta kişilerden biri kendi öfkesini bastırdığında bir süre sonra grubun başka bir üyesi öfkelenir. Bu çoğu zaman öfkelenmesi için hiçbir neden olmayan en zayıf üyedir.
Bu zayıf birey çoğu zaman, taşıyıcı olmakla kalmaz, öfkenin hedefi haline gelir.
Örneğin ailede anneden çocuğa, işte üstten asta. Bu öfke bir taşıyıcıan diğerine aktarılır. Çocuk veya asta, kendi gücü yettiği birine aktarır.
Üstlenilen öfkede kişiler güçlerini dıştan alır ve kendilerini güçlü ve haklı hissederler. Oysa yabancı güç ve hakla hareket etmektedirler ve böylece zayıf ve başarısız kalırlar. Öfke kurbanları da kendilerni güçlü ve haklı hissederler, haksız yere acı çektiklerini bilrler ama onlar da zayıf acılarıysa başarsız kalır.
6. Bir de öfke vardır. Erdem ve yeterliliktir. İnsanın kendisini ortaya farkındalıkla ve yoğunlaşmış bir şekilde, gereğince koymasıdır. Tartarak, bilerek ağır ve güçlü olanla yüzleşir. Onda dugulanım yoktur. Gerekiyora korkusuzca ve ona kızmaksızın karşısındakine kötü bişey yapar. Uzun süreli displin ve ugulama ürünüdür. Ancak buna çabasızca sahip olunur.
Alıntı
Öfke; bizi aşağı çeken, enerjimizi düşüren ve mutsuzluğa sürükleyen en güçlü negatif davranış modellerinden biri. Tam anlamıyla kendimizi ve sonra çevremizdekileri içine çektiğimiz bir girdap gibi. Uygun şekilde ifade bulmadığı sürece, yarattığı "sürekli veya büyüyen" etkisi nedeniyle hayat kalitemizi oldukça düşürüyor. hem kendi sağlığımız hem ilişkilerimiz açısından.
İfade bulduğunda fayda sağladığımız ve etkisinin sürmediği, hatta rahatlama yaşanan ender öfke çeşidi "yerinde öfkeyi" ifade edebilir.
Anladığım; genelde gerçekleştirmemiz gereken eylem her ne ise (yapmak, yapmamak, istemek, suçu kabul, sorumluluğu kabul vb.) onu gerçekleştirmediğimizde içimizdeki baskı ile ortaya çıkan bir davranış modeli.
Bununla birlikte farkettiğim bişey de davranış modelleri ile huyları birbirine karıştırmamız. "Davranış modeli" bi anlayış ile kolayca değişebilir ancak onu huy olarak isimlendirdiğimizde bilinçaltımıza değişmesi zor veya öz parçamıza ait özellik gibi yanlış mesaj gönderiyoruz. Değişimin doğal bir olay olduğunu, öz'ümüzün ise sadece sevgi ve formlarından oluştuğunu hatırlayalım.
Bu arada öfke ile başetme konusunda deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
sevgimle
ÖFKE'ye BAKIŞ
1. Birisi bana saldırır ya da haksızlık yapar, ben de buna uygun olarak öfke ve kızgınlıkla tepki gösteririm. Bu öfke beni eyleme geçecek hale getirir, olumludur ve beni güçlü kılar. Öfkenin bu türü olayın kendisinden kaynaklanr, bundan ötürü yerindedir. Hedefe ulaşır ulaşmaz da geçer.
2. Alabileceğimi ya da almak zorunda olduğumu alamamadığımda veya isteyebileceğimi ya da istemek zorunda olduğumu istemediğim için kızar, öfkelenirim. Kendimi ortaya koyup bana gerekeni alabilecek, talep edebilecek veya isteyebilecekken ya da bunlara zorunluyken, bunu yerine alamadığım, talep edemediğim ya da istemediğim insanlara öfkelenirim. Öfkenin bu çeşidi eylemin yerine geçer ve girişilmeyen hareketin sonucdur. Kişiyi felç eder, beceriksiz ve zayıf kılar ve çoğu zaman da uzun sürer.
Öfkenin sevgiye karşı durma durumu biçiminin etkisi buna benzer. Sevgimi ifade etmek yerine sevdiğim kişiye öfke duyarım.
3. Birisine kızarım çünkü itiraf etmek istemediğim bir şey yapmışımdır. Öfkenin böylesi beni suçun sonuçlarından korur, suçu karşıdakine atarım. Bu öfke de kişinin eyleminin yerine geçer hareketsiz kalmama yol açar felç eder beni ve zayıflaştırır.
4. Birisi bana karşılığını veremeyeceği kadar büyük bir iyilik yapar, çok fazla verir. Bunu kaldırmak zordur, bu duruma verenin verdiklerine öfkelenerek kendimi korurum. Almanın, teşekkür etmenin, kişinin kendi eyleminin yerine geçer. Kişiyi felç eder, içini boşaltır. Yada ortaya depresyon, suçlamanın öteki yüzü ortaya çıkar.
5. Kimleri, başkalarından ve başkaları için üstlendikleri bir öfke duyar. Sözgelimi bir grupta kişilerden biri kendi öfkesini bastırdığında bir süre sonra grubun başka bir üyesi öfkelenir. Bu çoğu zaman öfkelenmesi için hiçbir neden olmayan en zayıf üyedir.
Bu zayıf birey çoğu zaman, taşıyıcı olmakla kalmaz, öfkenin hedefi haline gelir.
Örneğin ailede anneden çocuğa, işte üstten asta. Bu öfke bir taşıyıcıan diğerine aktarılır. Çocuk veya asta, kendi gücü yettiği birine aktarır.
Üstlenilen öfkede kişiler güçlerini dıştan alır ve kendilerini güçlü ve haklı hissederler. Oysa yabancı güç ve hakla hareket etmektedirler ve böylece zayıf ve başarısız kalırlar. Öfke kurbanları da kendilerni güçlü ve haklı hissederler, haksız yere acı çektiklerini bilrler ama onlar da zayıf acılarıysa başarsız kalır.
6. Bir de öfke vardır. Erdem ve yeterliliktir. İnsanın kendisini ortaya farkındalıkla ve yoğunlaşmış bir şekilde, gereğince koymasıdır. Tartarak, bilerek ağır ve güçlü olanla yüzleşir. Onda dugulanım yoktur. Gerekiyora korkusuzca ve ona kızmaksızın karşısındakine kötü bişey yapar. Uzun süreli displin ve ugulama ürünüdür. Ancak buna çabasızca sahip olunur.
Alıntı
