Koşu

Amacım ne?
Evet, o.
Peki hedeflerim.
Beklemeyeceğim artık.
Artık yürümem değil koşmam lazım.
Yoksa bu büyük zaman yarası nasıl kapanacak?
Benim için önemli olan şeyler ne olmalı?
Teşekkür,takdir veya doğum günü kutlaması mı?
Beğenilme isteği mi?
Yoksa konuşulmak mı?
Benim için önemli olan şeyler ne olmalı?
Yürümek mi? Koşmak mı? Hız mı? Sevgi mi? Aşk mı? Para mı? Rıza mı?
Peki izlediğim diz ve filmlerle amacımı bir saatliğinede olsa "unutmam" ne kadar doğru?
Amacım belli.
Ama ne yaptım? Ne yapmak istiyorum? Ne yapamıyorum?
Son soru bahanelere sığınmak değil mi?
Onun izniyle her şeyi yapabileceğimi bilmiyor muyum?
O zaman ne yapmıyorum değilde ne yapamıyorum demem gerekmez mi?
Ne yapmıyorum? Niye yapmıyorum?
Yarın,yarın,yarın.
Gerçekten ne zaman gelecek bu yarın?
Artık koşmam gerekmiyor mu?
Gece de olsa, sisli de olsa artık koşmam gerekmiyor mu?
Bahaneler o kadar fazla ki..
Ama bahaneyi kim uyduruyor?
Tabii ki belli..
Kim uyguluyor?
Düşmanın kuklalığını "uygulayarak" ve fark etmeden yapmam ne kadar doğru?
Fark etmem gerekmiyor mu?
Artık benimde koşmam gerek miyor mu?
Beklemeden..

"Gerek" dedikçe ardından "sonra" da kelimesi de ister istemez, farkında olmadan... Bilmiyorum belki sadece bende bu şekilde oluyordur ama şu; gerek, olacak gibi zorlayıcı kelimeleri sevmiyorum. İşimi kolaylaştıracağı yerde daha çok strese giriyorum.

Güzel yazı, teşekkürler...

Güzel paylaşım emeğine sağlık bir kağıda yazdım aklıma geldikçe okuyacağım motive edici