"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Geçmişe özlem duyuyorum

Gecmise donmek gibi kavramlar beni her zaman huzursuz ediyor. Derler ya su yillara gitmeyi ister miydin diye. Dusununce icimi siknet kapliyor. Bir seyi geriden tekrar etmek demek. Zaten olmus olanlari tekrar etmek.
 
Geçmiş dediğim 1400 lu yıllar ortaçağ falan ilgimi çekiyor o zamanlarda yaşamış olmayı istiyorum içimde böyle bir his var
Kadın olarak asla yaşamak istemeyeceğim dönem. Sosyal statü fazlasıyla derin çizgilerle ayrılmış. Serf olarak mı yaşayacaksınız? Topraktan ayrılamıyorsunuz. Bir başkasının mahsulünü ekip biçip karın tokluğuna yaşamak... Yok ben daha üst sınıf istiyorum derseniz mal varlığınızı korumak için sürekli mücadele edeceğiniz bir dönem sizi bekliyor. Sizden daha üst sınıfta olan biri her an ayağınızı kaydırabilir. Kiminle evleneceğinizi dahi büyük ölçüde siz değil bağlı olduğunuz kişiler belirleyecek :) Üstelik tedavisi olmayan hastalıklar da kol geziyor etrafta. Ha bir de mallarınızı genişletmek için habire savaşa gidip duracaksınız. O dönemlerde savaş fakirlerin işi değil zenginlerin işi.
 
Ben de asker olmak isterdim ama ön cephede kurban diye sürülenlerden değil, savaşı yöneten bir komutan olmak isterdim..
 
Geçmişte yaşamış olsam muhtemelen ana mesleğim oduncu olurdu. Kenarda yine az buçuk demircilikten anladığım kadarıyla bir kılıcım yanımda olur, yaptığım geniş evimsi kulübenin biraz uzağındaki dereden balık avlamaya giderdim. Etraftaki hayvanlara bakar, herhangi bir vahşi hayvan saldırısına karşı gözlerimi dört açardım. Kulübenin yanında binbir hevesle yaptığım kazanın içindeki suyun ısınmasını beklerken etraftaki malzemeyle neler yapabileceğime bakar, kendime küçük bir atölye ayarlardım. Aklım akşam balık mı yesem yoksa ektiğim bitkileri mi diye karnımda olurdu. Sonrasında bir anda etrafımda beliren askerlere kılıcımı çeker, neler olduğunu sormaya çalışırdım. Ama bilirsiniz, orta çağ şövalyeleri pek konuşkan değildir. Mutlu yaşamım onlarla çarpışırken bir anda sona erer ve ekranda bir ışık belirir. Son anda aklımda tek şey vardır aslında;"bari aç gitmeyeydik be".
 
Geri
Üst