DreamDuality
Kayıtlı Üye
Sitede Karin adlı konuyu okumamla başladı herşey.
O güne kadar var olduklarından bile haberdar değildim.
Bizim evde olduğuna ihtimal bile vermiyordum.
Cin taifesi gelmiş olsa musallat olmuştu çoktan; diye düşündüm.
Yine de merakım üstün geldi. Uyumadım,bekledim.
O gece evin koridorunda küçük bir çocuğun yalın ayak yürüme
sesini duydum. En sonunda dedemin odada devam etti sesler.
Sonrasında dedem uyandı(sabah namazına).
O gece kendime attım kabahatı : ''Bu bilinçaltımın bir oyunu olmalı.''
dedim.
Ancak ertesigün de aynı olay tekrarlanınca;
'' Bu durum benimle alakalı, benim rehberlerim,melekler vs..
Ama benim dedemi neden namaza kaldırsınlar ki??'' diye düşündüm.
Sonrasında bu olayı unutmaya çalıştım.
Derken 4-5-6 da bulacak bir bahanem kalmadı.
En çok korktup, çekindiğim taife: cin taifesi.
Demonlar bile yanlarında gözüme güzel görünürdü.
Korkuyu yenmek için etraflıca araştırdım, soruşturdum.
Kabullenme kısmıysa en zoruydu.
''Niyeti iyiymiş, dedeme yardımcı oluyor.
Kulağı da zor işitir. O olmasa onu namaza kim kaldıracak?'
'Bu konuya müdahale etmeyip, görmezden geleceğim.
Onu kovarsam dedem de ibadetinden geri kalırsa vicdanen rahatsız olacağım.''
Üç aylık bir süre böylece geçip gitmişti.
Varlığına alışmaktan öte, neredeyse iyi bile olduğunu düşünmüştüm.
Çoğu zamansa aklıma yer etmiyor,mışıl mışıl uyuyordum.
Kendi çalışmalarıma verdim ilgilimi ve enerjimi.
10 gün kadar öncesinde;
O gece işlerim vardı, sabahlamış oldum.
Büyük bir huzurla yatağıma uzandım,
hemen uyumayı planlıyordum.
Dedem 10 dk kadar sonra namaza başladı.
Birkaç tuhaflık vardı.
Dedemin sabah namazı yüksek sesle kıldığını ilk defa duyuyordum.
Ve bu ses yan odadan (duvardan gelen ses) gibi değildi.
Odamda namaz kılıyor gibiydi ve bağırmaya yakın bir yükseklikteydi.
'' Algılarım fazla açılmış olmalı '' diye düşündüm.
Bilirsiniz manıklı bir neden de aramak istiyor insan.
Sonrasında odamda bir ses duydum.
Bu bambaşka bir erkek sesi ve tuhaftı.
İlk şok anı geçince bunun da dedemin karini olduğunu anladım.
Öyle bir an oldu ki; sanırsınız evde mevlut okutuyoruz.
Birisi susuyor birkaç sn sonra digeri okumaya devam etti.
Seslerin hiç karışmaması veya aynı anda olmaması ne kadar ilginç.
Dedem namazını bitirdi, uyudu.
En sonunda;
Karinin ibadetini biraz daha dinledim.
Sonra sıra bana geldi sanırım.
Alnıma dokundu okudu, üfledi beni de.vs.. vs..
Bu kısımı asla anlatmayacağım, çirkin yüzlerimizi gösterdik.
Ben de elimden geldiğince hakettiği karşılığı verdim.
O günden beri de sesi,soluğu duymuyorum.
Gidip gitmediğini zaman gösterecek; diyorum.
O güne kadar var olduklarından bile haberdar değildim.
Bizim evde olduğuna ihtimal bile vermiyordum.
Cin taifesi gelmiş olsa musallat olmuştu çoktan; diye düşündüm.
Yine de merakım üstün geldi. Uyumadım,bekledim.
O gece evin koridorunda küçük bir çocuğun yalın ayak yürüme
sesini duydum. En sonunda dedemin odada devam etti sesler.
Sonrasında dedem uyandı(sabah namazına).
O gece kendime attım kabahatı : ''Bu bilinçaltımın bir oyunu olmalı.''
dedim.
Ancak ertesigün de aynı olay tekrarlanınca;
'' Bu durum benimle alakalı, benim rehberlerim,melekler vs..
Ama benim dedemi neden namaza kaldırsınlar ki??'' diye düşündüm.
Sonrasında bu olayı unutmaya çalıştım.
Derken 4-5-6 da bulacak bir bahanem kalmadı.
En çok korktup, çekindiğim taife: cin taifesi.
Demonlar bile yanlarında gözüme güzel görünürdü.
Korkuyu yenmek için etraflıca araştırdım, soruşturdum.
Kabullenme kısmıysa en zoruydu.
''Niyeti iyiymiş, dedeme yardımcı oluyor.
Kulağı da zor işitir. O olmasa onu namaza kim kaldıracak?'
'Bu konuya müdahale etmeyip, görmezden geleceğim.
Onu kovarsam dedem de ibadetinden geri kalırsa vicdanen rahatsız olacağım.''
Üç aylık bir süre böylece geçip gitmişti.
Varlığına alışmaktan öte, neredeyse iyi bile olduğunu düşünmüştüm.
Çoğu zamansa aklıma yer etmiyor,mışıl mışıl uyuyordum.
Kendi çalışmalarıma verdim ilgilimi ve enerjimi.
10 gün kadar öncesinde;
O gece işlerim vardı, sabahlamış oldum.
Büyük bir huzurla yatağıma uzandım,
hemen uyumayı planlıyordum.
Dedem 10 dk kadar sonra namaza başladı.
Birkaç tuhaflık vardı.
Dedemin sabah namazı yüksek sesle kıldığını ilk defa duyuyordum.
Ve bu ses yan odadan (duvardan gelen ses) gibi değildi.
Odamda namaz kılıyor gibiydi ve bağırmaya yakın bir yükseklikteydi.
'' Algılarım fazla açılmış olmalı '' diye düşündüm.
Bilirsiniz manıklı bir neden de aramak istiyor insan.
Sonrasında odamda bir ses duydum.
Bu bambaşka bir erkek sesi ve tuhaftı.
İlk şok anı geçince bunun da dedemin karini olduğunu anladım.
Öyle bir an oldu ki; sanırsınız evde mevlut okutuyoruz.
Birisi susuyor birkaç sn sonra digeri okumaya devam etti.
Seslerin hiç karışmaması veya aynı anda olmaması ne kadar ilginç.
Dedem namazını bitirdi, uyudu.
En sonunda;
Karinin ibadetini biraz daha dinledim.
Sonra sıra bana geldi sanırım.
Alnıma dokundu okudu, üfledi beni de.vs.. vs..
Bu kısımı asla anlatmayacağım, çirkin yüzlerimizi gösterdik.
Ben de elimden geldiğince hakettiği karşılığı verdim.
O günden beri de sesi,soluğu duymuyorum.
Gidip gitmediğini zaman gösterecek; diyorum.
