Salick
Kayıtlı Üye
****
****
****
“Evet en kıymetli bakış SEVGİ, HER ŞEYİ SEVMEK... Seven O... Sevilen O... Sevgi iç dünyamızda giderek artmada... Sonrası aşka dönüşmede... Aksi halde dediğiniz gibi düşük frekanslı duygular giderek artmada, adeta bilinci hapis etmede... Kin yeni kinleri**** getirmede... RÜZGAR EKEN FIRTINA BİÇMEDE...****
Ama bilmiyoruz başımıza gelenler için suçlular aramadayız... Öze dönüp yaptığımız yayına bakabilsek her şeyin bizden kaynaklandığını fark edebilsek... Toplum yaptığı düşük frekanslı yayının farkında olsa... Ama bunu bilincinde olmadan DİKEN TOHUMLARI SAÇARAK, GÜL HASADI BEKLEMEDE... Bulamayınca ektiklerinin bilincinde olmadığından başına gelenlere isyan etmede... Suçlu aramada... Kendinden büyük suçlu var mı...? Yapmak önemli... Bir başka yönü ile de önemli değil... Davranışa keyfiyet kazandıran iç SES... istek, NİYET... Aynı davranış bir yerde sırf güzellik olurken, başka yerde negatif istekle sırf kötülük olur...****
"ARINANLAR KURTULDU" ifadesi hakkında ne düşünüyorsunuz...?****
Belli dalga boylarını algılayan bizler farklı dalga boylarına doğru yolculuk nasıl yapabilir, farklı boyutlara nasıl gider...? Boyut nedir, sizin dilinizde...?****"
****
Selam...
Çok doğru... Neyi besliyorsak, o büyüyor şüphesiz... Doğumdan ölüme, sevgiyi değil, korkuyu büyütüyoruz büyük bir coşkuyla... Yarattığımız canavara şimdi bakıp şaşırmak niye...?!****
Ego korkuyu besler ve korkuyla beslenir. "Sen ve onlar"ı pompalar ki, bir "düşman" nosyonu oluşsun!**** Egonun güdümünde kişinin edimleri, rekabet, yarışma ve hatta çatışma platformunda şekillenir. Kişi bireysel kazanımlar adına, BÜTÜNü parçalama/ parselleme çabasındadır adeta, ki, kendi payı artsın, artsın...****
Üstelik ego öyle farklı giysilere bürünür ki, çoğu durumda onu tanımak çok zorlaşır. İlla katı madde değildir besini -- alkışlarla, övgülerle, el öpmelerle de beslenir... Bazen "ben en doğrusunu bilirim" diyen, "pek bir şey bilmeyen"den daha fazla zarar verir BÜTÜNe...****
Bedendeki**** hücreleri düşünelim... Her hücre salt kendine düşen görevi yerine getirerek BÜTÜNe mükemmel biçimde hizmet eder. Ama eğer bu "görev" anlayışı sapmaya uğrar ve bir tür kendini ispatlama çabasına dönüşürse, hücre büyür, büyür ve büyür -- ki, bunun adı KANSERdir!... Şüphesiz bu kontrolsüz büyümenin bedene ve dolayısıyla da hücreye yarar getirmesi düşünülemez bile...****
Evet, her hücre BÜTÜNe karşı sorumludur... Ve bu sorumluluğunu diğer hücrelerle uyum içinde işlev görerek yerine getirir. Böylesi bir uyum ise, her hücrenin hem ait olduğu BEDENin ve hem de BEDEN içinde kendine düşen özgün rolün tam farkındalığında olması ile mümkündür.****
Bizler de hücreler gibiyiz ve asal görevimiz KENDİMİZ OLMAK...****
"KENDİNİ TANI!" -- bütün öğretilerde öngörülen de bu değil midir...? Yaşamın örgüsü içinde bize düşen rol, BÜTÜN içinde özgün yerimizi anlamaya yönelmek olmalı... ve de varoluş nedenimizle şifrelenmiş potansiyeli açığa çıkarmak...****
Ve yine tekrarlamaktan yılmayacağım -- bu potansiyelin adı SEVGİ... O müthiş, o doyumsuz, o tanımsız ortak doku: SEVGİ...****
Sevginin tezahür ettiği ortamda, kişi bir diğeriyle ve BÜTÜNle bağlantısını zihinde değil, yürekte duyacak ve BÜTÜNe karşı sorumluluğunu en doğal haliyle yerine getirmeye baslayacaktır... Sevgiyle titreşen bireylerin TEK bir nabız gibi atması -- cennet bu olmalı...
****
"ARINANLAR KURTULDU"...****
KURTULUŞ, içsel özgürlüğün tümüyle tesis etmesi bence... ARINMA ise ÖZe giydirdiğimiz kılıfların TERKi... Daha önce de bahsi geçmişti, TERK illa somut bir terkediş olarak değerlendirilmemeli. Aslolan kişiyi somuta prangalayan düşünce ve duygu kalıplarının TERK edilmesi...****
Kanatlarımız var, ama KORKU ile bağlamışız onları...****
Kanatlarımız var -- SEVGİ, KORKUya galebe çaldığında hissettiğimiz....****
Kanatlarımız var... Ne mutlu hissedene...****
"Ruhsal gelişim spiral bir yol izler" denir... Eğer bir halka tamamlandığında,**** aynı noktadan AMA daha "üst" bir farkındalık içinde geciyorsa kişi, bir "boyut" aşılmış demektir... Ama bu idrak oluşmamışsa, tekrarlayan derslerden ibaret gibi gelir yaşam -- döngü kısır ve bunaltıcıdır**** bu durumda...****
Gündelikte ise kendimce bir yorumum var -- belli bir olayın yarattığı keskin duyguları nötrleştirdiğimde, içsel yansımalarını (olabildiğince) söndürebildiğimde, bir boyut aştığımı düşünüyorum... Bilgisini/ dersini aldıktan sonra, bir**** yaşam deneyimini "paketleyip" ait olduğu ANa iade etmek gibi bir şey...****
Ama boyutların sonu yok!...****
Ve sevgiyle...
****************************************************************************************************************
****
ALINTI
****
****
“Evet en kıymetli bakış SEVGİ, HER ŞEYİ SEVMEK... Seven O... Sevilen O... Sevgi iç dünyamızda giderek artmada... Sonrası aşka dönüşmede... Aksi halde dediğiniz gibi düşük frekanslı duygular giderek artmada, adeta bilinci hapis etmede... Kin yeni kinleri**** getirmede... RÜZGAR EKEN FIRTINA BİÇMEDE...****
Ama bilmiyoruz başımıza gelenler için suçlular aramadayız... Öze dönüp yaptığımız yayına bakabilsek her şeyin bizden kaynaklandığını fark edebilsek... Toplum yaptığı düşük frekanslı yayının farkında olsa... Ama bunu bilincinde olmadan DİKEN TOHUMLARI SAÇARAK, GÜL HASADI BEKLEMEDE... Bulamayınca ektiklerinin bilincinde olmadığından başına gelenlere isyan etmede... Suçlu aramada... Kendinden büyük suçlu var mı...? Yapmak önemli... Bir başka yönü ile de önemli değil... Davranışa keyfiyet kazandıran iç SES... istek, NİYET... Aynı davranış bir yerde sırf güzellik olurken, başka yerde negatif istekle sırf kötülük olur...****
"ARINANLAR KURTULDU" ifadesi hakkında ne düşünüyorsunuz...?****
Belli dalga boylarını algılayan bizler farklı dalga boylarına doğru yolculuk nasıl yapabilir, farklı boyutlara nasıl gider...? Boyut nedir, sizin dilinizde...?****"
****
Selam...
Çok doğru... Neyi besliyorsak, o büyüyor şüphesiz... Doğumdan ölüme, sevgiyi değil, korkuyu büyütüyoruz büyük bir coşkuyla... Yarattığımız canavara şimdi bakıp şaşırmak niye...?!****
Ego korkuyu besler ve korkuyla beslenir. "Sen ve onlar"ı pompalar ki, bir "düşman" nosyonu oluşsun!**** Egonun güdümünde kişinin edimleri, rekabet, yarışma ve hatta çatışma platformunda şekillenir. Kişi bireysel kazanımlar adına, BÜTÜNü parçalama/ parselleme çabasındadır adeta, ki, kendi payı artsın, artsın...****
Üstelik ego öyle farklı giysilere bürünür ki, çoğu durumda onu tanımak çok zorlaşır. İlla katı madde değildir besini -- alkışlarla, övgülerle, el öpmelerle de beslenir... Bazen "ben en doğrusunu bilirim" diyen, "pek bir şey bilmeyen"den daha fazla zarar verir BÜTÜNe...****
Bedendeki**** hücreleri düşünelim... Her hücre salt kendine düşen görevi yerine getirerek BÜTÜNe mükemmel biçimde hizmet eder. Ama eğer bu "görev" anlayışı sapmaya uğrar ve bir tür kendini ispatlama çabasına dönüşürse, hücre büyür, büyür ve büyür -- ki, bunun adı KANSERdir!... Şüphesiz bu kontrolsüz büyümenin bedene ve dolayısıyla da hücreye yarar getirmesi düşünülemez bile...****
Evet, her hücre BÜTÜNe karşı sorumludur... Ve bu sorumluluğunu diğer hücrelerle uyum içinde işlev görerek yerine getirir. Böylesi bir uyum ise, her hücrenin hem ait olduğu BEDENin ve hem de BEDEN içinde kendine düşen özgün rolün tam farkındalığında olması ile mümkündür.****
Bizler de hücreler gibiyiz ve asal görevimiz KENDİMİZ OLMAK...****
"KENDİNİ TANI!" -- bütün öğretilerde öngörülen de bu değil midir...? Yaşamın örgüsü içinde bize düşen rol, BÜTÜN içinde özgün yerimizi anlamaya yönelmek olmalı... ve de varoluş nedenimizle şifrelenmiş potansiyeli açığa çıkarmak...****
Ve yine tekrarlamaktan yılmayacağım -- bu potansiyelin adı SEVGİ... O müthiş, o doyumsuz, o tanımsız ortak doku: SEVGİ...****
Sevginin tezahür ettiği ortamda, kişi bir diğeriyle ve BÜTÜNle bağlantısını zihinde değil, yürekte duyacak ve BÜTÜNe karşı sorumluluğunu en doğal haliyle yerine getirmeye baslayacaktır... Sevgiyle titreşen bireylerin TEK bir nabız gibi atması -- cennet bu olmalı...
****"ARINANLAR KURTULDU"...****
KURTULUŞ, içsel özgürlüğün tümüyle tesis etmesi bence... ARINMA ise ÖZe giydirdiğimiz kılıfların TERKi... Daha önce de bahsi geçmişti, TERK illa somut bir terkediş olarak değerlendirilmemeli. Aslolan kişiyi somuta prangalayan düşünce ve duygu kalıplarının TERK edilmesi...****
Kanatlarımız var, ama KORKU ile bağlamışız onları...****
Kanatlarımız var -- SEVGİ, KORKUya galebe çaldığında hissettiğimiz....****
Kanatlarımız var... Ne mutlu hissedene...****
"Ruhsal gelişim spiral bir yol izler" denir... Eğer bir halka tamamlandığında,**** aynı noktadan AMA daha "üst" bir farkındalık içinde geciyorsa kişi, bir "boyut" aşılmış demektir... Ama bu idrak oluşmamışsa, tekrarlayan derslerden ibaret gibi gelir yaşam -- döngü kısır ve bunaltıcıdır**** bu durumda...****
Gündelikte ise kendimce bir yorumum var -- belli bir olayın yarattığı keskin duyguları nötrleştirdiğimde, içsel yansımalarını (olabildiğince) söndürebildiğimde, bir boyut aştığımı düşünüyorum... Bilgisini/ dersini aldıktan sonra, bir**** yaşam deneyimini "paketleyip" ait olduğu ANa iade etmek gibi bir şey...****
Ama boyutların sonu yok!...
****Ve sevgiyle...
****************************************************************************************************************
****
ALINTI
